Ενός κακού μύρια έπονται… Η ενεργειακή φτώχεια, η αιθαλομίχλη και η αδιέξοδη οικονομία των ρυπογόνων καυσίμων

 Η ενεργειακή φτώχεια ήταν ήδη το 2011 η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μορφή φτώχειας και πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις τη χρονιά που φεύγει. Η αψυχολόγητη και βεβιασμένη αύξηση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης δημιουργεί αλυσιδωτές παρενέργειες τις οποίες η κυβέρνηση παρακολουθεί με απάθεια. Από τη μια, σημαντικότατη μερίδα του πληθυσμού αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στο κόστος του πετρελαίου θέρμανσης, καταφεύγοντας έτσι σε ημιτελείς ενέργειες αναπλήρωσής του με άλλα καύσιμα ή μεθόδους. Από την άλλη ο χρησιμοποιούμενος εξοπλισμός δεν εξασφαλίζει σε ικανοποιητικό βαθμό ούτε την προσδοκώμενη ενεργειακή απόδοση, ούτε την αποφυγή ρύπων και την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί η παρουσία μικροσωματιδίων στις αέριες μάζες γύρω από τα αστικά κυρίως κέντρα και τα συνακόλουθα προβλήματα στην υγεία των κατοίκων.

Όχι πάλι κάρβουνο! Για μια ενεργειακή πολιτική στραμμένη στο μέλλον

Δημοσιεύματα διεθνών μέσων[i] αναφέρουν ότι στη Γερμανία η χονδρική τιμή ηλεκτροπαραγωγής από συμβατικές πηγές μειώθηκε το 2012 κατά 11% λόγω της αυξημένης διείσδυσης των ΑΠΕ. Το φαινόμενο αυτό, γνωστό κι ως merit order effect, συμβαίνει με την αύξηση του ποσοστού των ΑΠΕ, μειώνεται αντίστοιχα των συμβατικών και οι ακριβότερες από αυτές τίθενται εκτός αγοράς.

Πρόκειται για μία σημαντική θετική επίδραση των ΑΠΕ, που συνδυάζεται όμως με το αρνητικό γεγονός ότι η ακριβότερη συμβατική ηλεκτροπαραγωγή είναι από φυσικό αέριο, οπότε ευνοείται ο άνθρακας, παρότι είναι πολύ πιο «βρώμικος» από πλευράς εκπομπής ρύπων και CO2. Αυτό το παράδοξο από περιβαλλοντική και κλιματική σκοπιά δεν μπορεί παρά να οφείλεται στο γεγονός ότι το εξωτερικό κόστος δεν έχει ενσωματωθεί επαρκώς στην παραγωγή ηλεκτρισμού.

Το ίδιο φαινόμενο, ενισχυμένο από τις στρεβλώσεις της εγχώριας αγοράς ενέργειας, συμβαίνει και στην Ελλάδα. Εκτός της ανεπαρκούς ενσωμάτωσης του περιβαλλοντικού κόστους η τιμή προμήθειας του φ.α. στην Ελλάδα είναι η ακριβότερη στην Ευρώπη, ενώ αντίστοιχα ακριβή είναι και η διαχείριση του, αυξάνοντας το κόστος της συμβατικής ηλεκτροπαραγωγής και δημιουργώντας σημαντικό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στις ελληνικές επιχειρήσεις[ii].” Ως τώρα το πρόβλημα κρυβόταν κάτω από το χαλί με το μπάλωμα του μόνιμα προσωρινού «μηχανισμού ανάκτησης μεταβλητού κόστους», που είναι μια εκτός αγοράς απευθείας επιδότηση των παραγωγών με φ.α. Όσο “λεφτά υπήρχαν” στη χώρα και στην αγορά ενέργειας το μπάλωμα δούλεψε, τώρα όμως τέλειωσαν και το κόστος του μηχανισμού, που το 2012 θα φτάσει τα 270εκ., διευρύνει τα ελλείμματα της αγοράς και προκαλεί διαμάχες μεταξύ φορέων και παικτών της[iii].

ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

Για μια νέα αρχή και επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία γυρίζουν σελίδα οι Οικολόγοι Πράσινοι.

Κατά τη σημερινή συνέντευξη Τύπου απευθύνουν ανοικτή πρόσκληση σε μια στρατηγική  οικολογικού και κοινωνικού μετασχηματισμού της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να μην επαναληφθούν τα λάθη που έκανε το πολιτικό κατεστημένο και τα ισχυρά λόμπυ της χώρας στην οικονομία, αλλά και στην ίδια τη ζωή μας.

Απόφαση του συνεδρίου των Οικολόγων Πράσινων για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση μέσα από άνοιγμα στην κοινωνία Λαμία, 9 Δεκεμβρίου 2012

Για μια νέα αρχή, επανεκκίνηση. Μαζί μπορούμε καλύτερα

Εμεις οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ που συγκεντρωθήκαμε στην Λαμία για το ετήσιο συνέδριό μας αποφασίσαμε να προσκαλέσουμε όσους και όσες μοιράζονται τις πράσινες αξίες και πολιτικές να κάνουμε μαζί μια νέα αρχή, να δημιουργήσουμε μαζί ένα πράσινο, δημοκρατικό, ευρωπαϊκό, ανοικτό αλλά συγκροτημένο πολιτικό χώρο, που θα εκφράζει ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και θα συντελέσει καθοριστικά στη διέξοδο της χώρας από τα σημερινά αδιέξοδα και την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και αξιακή κρίση, μέσα από τεκμηριωμένες αναλύσεις και κοινωνικές – πολιτικές παρεμβάσεις. Για να συμβάλλουμε στον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην αλλαγή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, σε μια νέα πολιτική μεταπολίτευση ανανεώνοντας κι εμβαθύνοντας τη δημοκρατία, ενισχύοντας την κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη, υπερασπίζοντας τα δημόσια αγαθά, το περιβάλλον και το κλίμα για να μην μεταφέρουμε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό – κι όχι μόνο – χρέος στα παιδιά μας. Για να συμμετάσχουμε στην ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, στη δημιουργίας μιας ευρώπης των πολιτών, της κοινωνικής αλληλεγγύης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών.